Eren van je voorouders
Gezinnen die in het Oostblok wonen hebben de gewoonte om op zondag te picknicken bij het graf van hun familieleden. In onze ogen lijkt dat misschien wat morbide. Maar als je er goed over nadenkt is dat het eigenlijk een mooi gebaar. Want op deze manier herdenken en eren ze hun voorouders.
Het eren van onze voorouders is iets wat wij in het Westen niet zo vaak meer doen. En dat is jammer want daarmee negeren we onze afkomst. Datgene waar we vandaan komen. We worden immers niet zomaar geboren, we zijn het resultaat van onze vader en moeder, die zelf ook weer een vader moeder hadden, die zelf ook weer uit verschillende families kwamen. Wanneer je kijkt naar de grootte van de familie waaruit we afkomstig zijn, dan is die enorm. En ieder lid van die familie heeft invloed op wie je bent.
Toch is de enige dag waarop wij in het Westen onze overleden familieleden herdenken is op Allerzielen, wanneer we naar het kerkhof gaan om een bos bloemen op hun graf te leggen. De rest van het jaar doen we er niet zoveel aan.
Vereren van de voorouders
Hoe anders is het in andere landen. In Afrika is het bijvoorbeeld heel normaal om met je voorouders te praten. Japanners bidden iedere ochtend voor hun ouders. indianen en Indiërs vragen bij ingewikkelde kwesties hun overleden overgrootouders om raad.
Het eren van voorouders is in deze authentieke culturen een normaal gebruik. In het oude India, het land waar de Ayurveda zijn oorsprong vindt, is het belang van afkomst al langer bekend. Daar heeft het men vaak over 'karma', datgene wat van de ene generatie aan de andere wordt doorgegeven.
Dat is ook de reden dat mensen uit India, voordat ze besluiten om een kind te krijgen, naar een Ayurvedische arts gaan om ervoor te zorgen dat hun lichaam en geest in evenwicht zijn. Indien nodig stellen ze dat evenwicht nog wat bij door hun eetpatroon aan te passen, geneeskrachtige kruiden te gebruiken of een panchakarma (zuiveringskuur) te doen. Op die manier proberen de ouders een zuivere ziel aan te trekken, zodat hun toekomstige kind een goed karakter en een goede intelligentie heeft.
Na de conceptie wordt de aanstaande moeder gedurende de gehele zwangerschap goed in de gaten gehouden. In India is men zich er heel goed van bewust dat een schokkende gebeurtenis of stress bij de moeder het ongeboren kind kan beschadigen en dat het daardoor gehandicapt of met een slecht karakter ter wereld komt.
De bevalling wordt goed voorbereid. Er wordt heel veel olie over de vagina geschonken zodat het kind gemakkelijk de baarmoeder uitglijdt en tijdens de geboorte geen trauma's oploopt. Direct na de bevalling wordt de zuigeling gemasseerd zodat eventuele blokkades die nog door trauma's zijn ontstaan langzaam oplossen.
Als het kind opgroeit gaat het kind mee naar de tempel en leert het de goden te eren. Het luistert naar de verhalen over de voorouders van zijn ouders en leert om deze te eren en te respecteren. Net zoals zijn ouders doen.
Familieopstellingen
In veel culturen is het herdenken en eren van de voorouders een normaal ritueel dat is ingebed in het dagelijks leven. De Duitse psycholoog Bert Hellinger liet zich hierdoor inspireren door de Afrikanen die hij tijdens één van zijn vele reizen tegenkwam en ontwikkelde een therapie waarbij de systeem van herkomst van de cliënt werd opgesteld. Deze therapie staat nu bekend onder de naam Familieopstellingen.
Het werk van Bert Hellinger heeft mij doen beseffen hoe belangrijk de relatie met onze voorouders is en hoeveel invloed dat op ons leven kan hebben. Het eren van onze voorouders door middel van (bloem) offers, rituelen, gesprekken met hen en gebed kan heel helend werken. Dat heb ik onder andere in India gemerkt.
Daar is het gebruikelijk om de voorouders door middel van een ritueel te eren, voordat men zich met een groot ritueel tot de goden wendt. Hiermee tonen hun respect voor hen en laten ze zien dat ze dankbaar zijn voor het leven dat hen door hun ouders is gegeven. Wanneer iemand ziek is worden er rituelen uitgevoerd die bedoeld zijn om de voorouders te kalmeren. Meer dan eens heb ik meegemaakt dat iemand van ziekte herstelde nadat zijn voorvaderen door middel van een ritueel waren gekalmeerd.
Dit soort rituelen zijn in India redelijk belangrijk. Er zijn zelfs tempels gebouwde die hier speciaal voor bedoeld zijn. In de Tirunellie tempel in Wayanad bijvoorbeeld wordt bij iedere nieuwe maan een groot ritueel georganiseerd om de voorouders te eren. Daarbij zijn verschillende priesters aanwezig en worden er verschillende talen gebruikt, zodat ook buitenlanders het goed kunnen volgen.
Het eren van je voorouders is een manier om jouw leven te begrijpen
Ook zelf heb ik verschillende rituelen gedaan om mijn voorouders te eren. Wat ik daarbij heb gemerkt is dat het mij inzichten gaf, met name over thema's die van generatie op generatie aan mij zijn doorgegeven. Ik realiseerde me dat die thema's ook onderdeel zijn van mijn levensopdracht. Ineens begreep ik waarom ik een speciale interesse had voor bepaalde onderwerpen. Waarom ik zo gedreven was om bepaalde workshops en studies te volgen. Een ander inzicht dat deze rituelen mij gaf was dat mijn voorouders mij ook steun en liefde kunnen geven.
Het eren van je voorouders is een manier om jouw leven te begrijpen. Te begrijpen waarom je een bepaalde richting in bent geslagen en welke richting je het nu zou kunnen geven. Het helpt je om met volle kracht in het leven te staan en jezelf te realiseren. Veel van de moderne workshops en coachingstrajecten zijn erop gericht om te ontdekken wat jouw levensmissie is. Wat jouw visie is op het leven. Het eren van je voorouders maakt je daar bewust van. Dit heeft raakvlakken met het Sjamanisme, waarin de familie en voorouders worden gezien als een systeem, een groepsziel die jouw kracht kunnen versterken. Mits de verhouding goed is.
Wat als je je voorouders niet kent?
Maar wat als je je voorouders niet kent? Of als het contact met je familie is verbroken? Op dit moment hou ik me erg bezig met de problematiek die rondom geadopteerde en donorkinderen zijn ontstaan. Deze kinderen groeien niet op bij hun biologische ouders en kennen ook hun voorouders niet. De meeste van hen kunnen zich niet goed hechten. Ze ervaren een gebrek aan verbondenheid, gronding en voelen zich ontheemd. Ze hebben last van verlatingsangst, Post Traumatische Stress Stoornissen of overlevingstrauma's.
De meest pijnlijke breuk die je als kind kunt meemaken is de breuk met je moeder. Dat geldt voor zowel jongens als meisjes. Jongens die geen contact hebben met hun vader en zelfs niet weten wie hun vader raken vaak verward over hun mannelijkheid met alle gevolgen van dien.
Mensen die om welke reden dan ook geen enkel contact hebben met hun voorouders vinden het moeilijker om hun plek op deze aarde en in hun leven te vinden. Ze zijn in verwarring over hun identiteit, over wie ze nou werkelijk zijn en wat hun levensopdracht is. Ze missen de kracht om zichzelf ten volle te kunnen realiseren en daardoor een intens gelukkig leven te kunnen leiden.
Dingen die door onze voorouders onverwerkt zijn gebleven, kunnen een grote invloed op ons leven hebben. Dat komt doordat de blokkades die onze voorouders hebben gecreëerd aan ons worden doorgegeven. In een familieopstelling komen onverwerkte gebeurtenissen en emoties aan het licht en is er de mogelijkheid om deze alsnog te verwerken. Zaken worden uitgesproken, ervaringen worden uitgewisseld en emoties worden teruggegeven. Voor mensen die niet weten wie hun voorouders zijn, is dit allemaal erg lastig. Zij kunnen alleen maar gissen wat er zich bij hun voorouders heeft afgespeeld en het kan erg pijnlijk zijn om geconfronteerd te worden met zaken die je niet kunt begrijpen.
Natuurlijke ordening
Wat ook meespeelt is dat iedere familie een natuurlijke ordening hebben. Ieder heeft zijn plek en blijft die plek opeisen, ook wanneer men overleden, verdwenen of verbannen is. Familieleden die fysiek niet meer aanwezig zijn, zoals een overleden of afgestaan kind, hebben zo nog altijd invloed op de relaties binnen een gezin. Hun afwezigheid geeft onderhuidse spanning.
Voor de geadopteerde en donorkinderen geldt dat zij opgroeien in een gezin die biologisch niet de hunne is en dat maakt het voor hen lastig om daarin hun plek te vinden. Ook dat veroorzaakt onderhuidse spanning en conflict.
Beide situaties leiden vaak tot echtscheiding en ziektes.
Het is voor ieder mens van groot belang te weten wie zijn voorouders zijn
Wanneer het krijgen van kinderen niet vanzelf gaat, realiseer je je dan goed hoe belangrijk het voor je toekomstige adoptie- of donorkind is om de wereld van zijn biologische voorouders te mogen kennen. Is contact met biologische voorouders niet meer mogelijk, vertel je kinderen dan wie ze zijn. Laat hen foto's van hun biologische familie zien en geef de verhalen van die familie aan hen door.
Wanneer je, om welke reden dan ook, niet bij je biologische familie bent opgegroeid, onderneem dan actie om je voorouders te leren kennen. Praat tegen hen in je gedachten of doe mee aan een familieopstelling. Vereer je voorouders zoals ze dat in Oost-Europa, Japan, Afrika en India doen. Zet dagelijks een bosje bloemen voor ze neer, of een stukje taart. Dat is de manier waarop mensen in andere landen de voorouders kalmeren en gunstig stemmen. Verbind je met degene die jou voor gingen, leef met hen mee en laat je door hen inspireren, ook al heb je ze nooit gekend.
Op Facebook zag ik daar een mooi voorbeeld van. Een Indiase vrouw die geadopteerd is had daarop een foto geplaatst van de altaar waarop ze een bos bloemen had gezet. Ze schreef erbij dat ze haar biologische moeder op die manier ieder jaar met Moederdag een bos bloemen schonk en haar bedankte voor het leven dat haar geschonken was.
Er sprak zoveel kracht uit dit bericht. Ik ben ervan overtuigd dat zowel de biologische moeder als de geadopteerde dochter daarvan zouden profiteren.
In mijn boek 'Wat ik je nooit kon vertellen' beschrijf ik een ritueel zoals ik die zelf in India een keer ervaren had. Het gaat als volgt:
Zo werd ieder element één voor één gezuiverd. Raam hield een brandend olielampje boven zijn blad om het vuur bij zijn familie te reinigen. Dat zorgde voor kracht, transformatie en een helder bewustzijn. Het element lucht werd gezuiverd met een wierook. Lucht stond voor de gedachten en na het ritueel zag Raam veel zwarte gedachten uit het beeld van zijn familie verdwijnen. Het element ether zorgde voor ruimte. Raam strooide bloemblaadjes over zijn blad en zag aan beide kanten licht en warmte verschijnen. De priester zei volgens de astroloog:
'We komen uit het licht. Het is niet de bedoeling dat wij in duisternis leven. We zijn hier aarde gekomen om het licht te realiseren en dat licht tijdens ons leven zoveel mogelijk te delen. Bid nu om je voorvaderen te vergeven.'
Raam sloot zijn ogen en vouwde zijn handen voor zijn hart. Ik vergeef jullie alles, dacht hij en hij merkte dat hij het meende. De weerzin die hij eerder had gevoeld om zijn familie te vergeven was verdwenen. Zijn hart stond open en hij liet de liefde stromen.
Bron: "Wat ik je nooit kon vertellen"
Lies Ameeuw©